Νόσος Peyronie – Κάμψη Πέους

Ο Ανδρολόγος στην Αθήνα Δρ. Χρήστος Φλιάτουρας, ως πρωτοπόρος στην ανάπτυξη και τη βελτίωση των χειρουργικών τεχνικών στην αντιμετώπιση της νόσου Peyronie, έχει πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό επεμβάσεων για την επιτυχή αποκατάστασή της, ακόμη κι αν πρόκειται για ιδιαίτερα περίπλοκα περιστατικά. Η νόσος Peyronie (περονί) μπορεί να προκαλέσει κάμψη του πέους, η οποία μπορεί να οφείλεται είτε σε συγγενή στροφή είτε στην ίδια τη νόσο. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και αφορά την στροφή που γίνεται αντιληπτή κατά τη διάρκεια της στύσης.

Νόσος Peyronie

Η νόσος Peyronie (περονί) αποτελεί μια μη φυσιολογική κάμψη ή και στροφή του πέους που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της στύσης. Η πάθηση αυτή προκύπτει όταν σχηματίζονται ινώδεις πλάκες από ουλώδη ιστό κάτω από το δέρμα του πέους, δημιουργώντας μια ορατή καμπυλότητα κατά τη στύση. Οι πλάκες συχνά γίνονται αισθητές μέσω του δέρματος και μπορεί να είναι επώδυνες κατά τη στύση ή τη σεξουαλική επαφή. Σε πολλές περιπτώσεις ενδέχεται να επηρεάσει την ικανότητα του άνδρα να έχει σεξουαλική επαφή.

Η νόσος Peyronie σε αρκετές περιπτώσεις προκύπτει εξαιτίας κάποιου τραυματισμού στο πέος. Νωρίς μετά το τραύμα, εμφανίζεται μια φλεγμονώδης αντίδραση, που συχνά φέρνει την προσοχή του άνδρα στο πρόβλημα λόγω του πόνου κατά τη στύση. Με τον καιρό, η φλεγμονή εξελίσσεται και δημιουργείται μια πλάκα από ουλώδη ιστό, οδηγώντας σε καμπυλότητα του πέους. Ο χρόνος εμφάνισης αυτής της πλάκας και η έκτασή της ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή. Έπειτα, η ουλή γίνεται σταδιακά πιο σκληρή και εμφανής, προκαλώντας τη σταθεροποίηση της κάμψης του πέους κατά τη διάρκεια της στύσης, ενώ ο πόνος υποχωρεί. Σε ορισμένους άνδρες η κάμψη μπορεί να βελτιωθεί αυτόματα, ενώ άλλοι παρουσιάζουν εξέλιξη της πάθησης τους πρώτους 12 μήνες.

Κάμψη Πέους – Νόσος Peyronie: Αίτια

Η νόσος Peyronie πιθανότατα προκαλείται από άμεσο τραυματισμό στο πέος, ο οποίος μπορεί να προκύψει είτε κατά τη διάρκεια έντονης σεξουαλικής πράξης, είτε κατά τη διάρκεια κάποιου άλλου ατυχήματος. Ωστόσο, η αιτία της νόσου Peyronie φαίνεται να είναι πολυπαραγοντική και δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητό γιατί ορισμένοι άνδρες εμφανίζουν την πάθηση και άλλοι όχι. Καθώς η κάμψη του πέους συμβαίνει σε όλους τους άνδρες κατά τη σεξουαλική επαφή, μόνο ένα μικρό ποσοστό των ανδρών εκδηλώνει σχηματισμό ινώδους πλάκας. Ενώ πιστεύεται ότι το τραύμα είναι το αρχικό συμβάν, έχουν προταθεί πολλές θεωρίες για την παθογένεση της νόσου του Peyronie, όπως αυτοάνοσοι παράγοντες, υπερβολική παραγωγή χημικών ουσιών που είναι γνωστές ως κυτοκίνες στον ιστό του πέους και ανωμαλίες της κυτταρικής συμπεριφοράς που οδηγούν σε ανεπιτυχή επούλωση του τραύματος.

Η κάμψη του πέους σε πολλές περιπτώσεις συνδέεται με τη στυτική δυσλειτουργία, το σακχαρώδη διαβήτη, την προχωρημένη ηλικία και το κάπνισμα. Πιστεύεται επίσης ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της νόσου του Peyronie και της νόσου Dupuytren. Η νόσος του Dupuytren οδηγεί σε παραμορφώσεις του χεριού. Μεταξύ 10-20% των ανδρών με νόσο Peyronie θα έχουν επίσης νόσο του Dupuytren. Η χειρουργική επέμβαση για τον καρκίνο ή για την καλοήθη υπερπλασία προστάτη είναι επίσης ένας παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη της νόσου του Peyronie.

Συμπτώματα κάμψης πέους

Η κάμψη του πέους ή αλλιώς η νόσος Peyronie (Περονί) εκδηλώνεται με επώδυνες στύσεις, καμπυλότητα του πέους ή με στυτική δυσλειτουργία. Ο βαθμός αυτών των συμπτωμάτων μπορεί να ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των ασθενών και ακόμη και μεταξύ του ίδιου ασθενή με την πάροδο του χρόνου. Δεν είναι ασυνήθιστο οι ασθενείς να καθυστερούν την επίσκεψη σε κάποιον ειδικό εξαιτίας της αμηχανίας και του φόβου για κοινωνικό στίγμα. Είναι επίσης πολύ συχνό για τους άνδρες με κάμψη του πέους να βιώνουν απώλεια σεξουαλικής αυτοπεποίθησης, ελκυστικότητας και ψυχολογική δυσφορία.

Τα συμπτώματα της κάμψης του πέους μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά ή να αναπτυχθούν σταδιακά. Οι πιο συνηθισμένες ενδείξεις περιλαμβάνουν:

• Μη φυσιολογική καμπυλότητα του πέους, είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω, είτε προς πλάγια κατεύθυνση, ανάλογα με το σημείο σχηματισμού των πλακών.
• Ανάπτυξη ουλώδους ιστού, ο οποίος σχηματίζεται κάτω από το δέρμα του πέους και μπορεί να εμφανίζεται σαν ορατό και αισθητό εξόγκωμα.
• Στυτική δυσλειτουργία. Οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν στυτική δυσλειτουργία, συνήθως όμως οφείλεται σε ψυχολογικά αίτια, αν και η ίδια η νόσος μπορεί ως ένα βαθμό να προκαλέσει διαταραχές των στυτικών μηχανισμών.
• Μείωση του μήκους του πέους.
• Πόνος στο πέος κατά τη διάρκεια της στύσης.

Με την πάροδο του χρόνου μετά την ανίχνευση της νόσου Peyronie, η σχετική καμπυλότητα του πέους μπορεί σταδιακά να επιδεινωθεί. Κάποια στιγμή όμως σταθεροποιείται στους περισσότερους άντρες.

Κάμψη πέους: Διάγνωση

Κατά τη διάγνωση της νόσου Peyronie, είναι σημαντικό να εξεταστεί ενδελεχώς το πέος. Η ψηλάφηση της θέσης, του μεγέθους και της συνοχής της πλάκας (ή των πλακών) είναι υψίστης σημασίας. Εάν είναι δυνατόν, η εξέταση του πέους σε όρθια κατάσταση είναι ιδανική επειδή παρέχει τη δυνατότητα μέτρησης της γωνίας καμπυλότητας, της θέσης της μέγιστης καμπυλότητας και της παρουσίας τυχόν παραμορφώσεων. Έπειτα διενεργείται περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος με υπερηχοτομογράφημα για την αξιολόγηση του μεγέθους και της έκτασης των πλακών καθώς και δυναμικό υπερηχογράφημα Doppler πέους ώστε να εξακριβωθεί η στυτική λειτουργία.

Νόσος Peyronie: Θεραπεία κάμψης πέους

Ενώ ορισμένοι άνδρες μπορεί να παρουσιάσουν αυθόρμητη βελτίωση στην κάμψη του πέους, σε πολλές περιπτώσεις η πάθηση παρουσιάζει επιδείνωση τους πρώτους 12 μήνες. Μερικοί άνδρες μπορεί να έχουν επίμονη και πλήρη αδυναμία να επιτύχουν διείσδυση είτε λόγω του μεγέθους της καμπυλότητας του πέους είτε λόγω της στυτικής δυσλειτουργίας. Οι επιλογές θεραπείας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη σοβαρότητα της κάμψης του πέους και τη στυτική δυσλειτουργία.

Έχουν προταθεί ορισμένες φαρμακευτικές θεραπείες για την αντιμετώπιση της νόσου, ωστόσο είναι αποτελεσματικές μόνο σε περίπτωση που η νόσος βρίσκεται σε αρχικό στάδιο. Οι ασθενείς που αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στη φαρμακευτική θεραπεία για τη νόσο Peyronie και που παρουσιάζουν πεϊκή κάμψη για περισσότερο από 12 μήνες θεωρούνται υποψήφιοι για χειρουργική επέμβαση. Η επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής τεχνικής επιλέγεται σύμφωνα με μια σειρά κριτηρίων που περιλαμβάνουν την στυτική λειτουργία, το μήκος του πέους, το μέγεθος και την πολυπλοκότητα της κάμψης, και τις προσδοκίες και τους στόχους των ασθενών.

Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τύποι επεμβάσεων για την πεϊκή κάμψη. Η πρώτη περιλαμβάνει την τεχνική της δημιουργίας πτύχωσης. Η τεχνική αυτήπεριλαμβάνει τη διενέργεια μιας διαδικασίας πτύχωσης στην υγιή πλευρά απέναντι από την πλάκα ουλώδους ιστού. Τα πλεονεκτήματά της περιλαμβάνουν την απλότητα του χειρουργείου, την εξαιρετική διατήρηση της προεγχειρητικής ικανότητας στύσης και την υψηλή ικανοποίηση του ασθενούς. Ωστόσο, είναι σημαντικό να διενεργείται με προσοχή, καθώς ελλοχεύει κίνδυνος για μείωση του μήκους του πέους.

Άλλη επέμβαση που μπορεί να πραγματοποιηθεί είναι η διατομή της πλάκας και η τοποθέτηση ειδικού μοσχεύματος. Σε αυτή την περίπτωση πραγματοποιείται πλήρης ή μερική εκτομή της πλάκας ή την τομή της με την τοποθέτηση μοσχεύματος. Έχουν χρησιμοποιηθεί πολλαπλά υλικά μοσχεύματος, συμπεριλαμβανομένων της σαφηνούς φλέβας και ιστού που λαμβάνεται από την περιτονία. Η τεχνική αυτή ενδείκνυται για περιπτώσεις ανδρών με σύνθετη κάμψη του πέους με καλή στυτική λειτουργία προεγχειρητικά.

Σε περίπτωση που η νόσος Peyronie συνυπάρχει ταυτόχρονα με στυτική δυσλειτουργία, και η πάθηση δε βελτιώνεται με φαρμακευτική αγωγή, ενδείκνυται να τοποθετηθεί χειρουργικά πεϊκή πρόθεση. Η τοποθέτηση της πρόθεσης επιτρέπει την άμεση διόρθωση της κάμψης του πέους καθώς και την αποκατάσταση της στυτικής λειτουργίας, μειώνοντας της επιπτώσεις της νόσου στη στύση. Η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης πραγματοποιείται με την τοποθέτηση στο εσωτερικό των σηραγγωδών σωμάτων του πέους δύο κυλίνδρων κατασκευασμένων από ειδικό συνθετικό υλικό, οι οποίοι συνήθως γεμίζουν με νερό μέσω μιας αντλίας την οποία πιέζει ο ίδιος ο πάσχοντας. Το υγρό αυτό επιτρέπει την στύση του πέους. Ωστόσο, καθώς το αποτέλεσμα της επέμβασης είναι μόνιμο και αντικαθιστά διά παντός τις αυθόρμητες στύσεις, η επέμβαση αυτή επιλέγεται μόνο σε περιπτώσεις ασθενών με εκτεταμένη κάμψη του πέους και έπειτα από αποτυχία της φαρμακευτικής αγωγής.

Η τελευταία χειρουργική τεχνική περιλαμβάνει την αφαίρεση της ινώδους πλάκας και την ανακατασκευή του σημείου αφαίρεσής της. Η τεχνική αυτή πραγματοποιείται με μεθόδους μικροχειρουργικής, όπου γίνεται αφαίρεση της ινώδους πλάκας μαζί με τον συνοδό ουλώδη ιστό, αποκαθιστώντας την πεϊκή κάμψη. Έπειτα, πραγματοποιείται ανακατασκευή του σημείου από το οποίο έχει αφαιρεθεί η πλάκα με τη χρήση ειδικού υλικού, χωρίς να δημιουργούνται ουλές και σημάδια. Η επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής τεχνικής εξαρτάται από την εμπειρία και το πόρισμα του θεράποντος ιατρού, πάντα σε συνδυασμό με τις προσδοκίες του ασθενούς και με σεβασμό στις επιθυμίες του.

Συγγενής στροφή πέους

Η συγγενής στροφή του πέους είναι μια παραμόρφωση του πέους που υπάρχει από τη γέννηση, αν και μπορεί να γίνει ιδιαίτερα εμφανής κατά την εφηβεία. Αυτή η κατάσταση αναπτύσσεται επειδή η μία από τις πλευρές του πέους είναι μεγαλύτερη ή πιο ελαστική από την άλλη, οδηγώντας σε πεϊκή κάμψη. Η κατάσταση αυτή εμφανίζεται λόγω της μη φυσιολογικής ανάπτυξης του πέους κατά την ανάπτυξη του εμβρύου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η καμπυλότητα είναι ήπια και δεν προκαλεί σημαντικά προβλήματα. Ωστόσο, σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να είναι σοβαρή και να προκαλέσει πόνο, δυσφορία και δυσκολία κατά τη σεξουαλική επαφή.

Η ακριβής αιτία της πάθησης είναι άγνωστη. Μπορεί όμως να σχετίζεται με γενετικούς παράγοντες, ορμονικές ανισορροπίες ή την μη φυσιολογική ανάπτυξη του συνδετικού ιστού στο πέος. Επίσης, η πάθηση είναι πιο συχνή σε άνδρες με οικογενειακό ιστορικό της πάθησης και μπορεί ακόμη να σχετίζεται με άλλες συγγενείς ανωμαλίες.

Η διάγνωση συνήθως περιλαμβάνει μια φυσική εξέταση από ειδικό ανδρολόγο. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, αξιολογείται ο βαθμός και η κατεύθυνση της κάμψης του πέους. Επίσης εξετάζονται τυχόν άλλες ανωμαλίες που μπορεί να υπάρχουν. Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει και ένα λεπτομερές ιατρικό ιστορικό για να αποκλείσει τυχόν υποκείμενες ιατρικές καταστάσεις που μπορεί να προκαλούν την κάμψη. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν ορμονικές ανισορροπίες, διαταραχές του συνδετικού ιστού ή νευρολογικές παθήσεις. Στις ήπιες περιπτώσεις δεν εφαρμόζεται συνήθως κάποια θεραπεία. Στις πιο σοβαρές όμως μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επιδιόρθωση. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να περιλαμβάνει τη διόρθωση της κάμψης του πέους με μια ποικιλία τεχνικών. Οι τεχνικές αυτές δε διαφέρουν και πολύ από τις προαναφερθείσες για τη νόσο Peyronie.